Gelukkig hoefden we vanmorgen niet vroeg op te staan dus hebben we lekker rustig aan gedaan. Helaas was het weer niet al te goed, bewolkt en regenachtig. Maar gelukkig knapte het in de loop van de ochtend op en hadden we de rest van de dag weer een lekker zonnetje. Na een ontbijt in het hotel vertrokken we richting Strathcona PP, dit is het oudste provinciale park in British Columbia en het grootste op Vancouver Island. Het park is opgericht in 1911 en is vernoemd naar Donald Alexander Smith, 1st Baron Strathcona en Mount Royal, een rijke filantroop en spoorwegpionier.

Strathcona PP bestaat uit een ruig, waterrijk berglandschap in het hart van Vancouver Island. In twee gebieden zijn voorzieningen te vinden: bij Buttle Lake en Forbidden Plateau, waar je goed kunt wandelen. De rest van het park is pure wildernis, geschikt voor backpackers die zich graag in de natuur terugtrekken. De 6500 meter dikke Karmutsen Formation is een enorme rotsformatie in het park en populair om te bezichtigen. Het is een opstapeling van tholetisch basalt en breccias uit de Late Trias. Bijzonder aan deze rotsformatie is dat het wellicht het dikst aangeslibde deel van een oceanisch plateau wereldwijd is dat bestaat uit basale sedimentlagen. Deze rotsformaties maken deel uit van de Insular Mountains, een grote vulkanische bergketen die Vancouver Island en de Queen Charlotte Islands vormt. In Strathcona PP is basalt de meest voorkomende rotsvorm. Ongeveer de helft van de bergen, met inbegrip van Golden Hinde (2.195m.), de hoogste berg van Vancouver Island, bestaat uit basalt.

We rijden naar het Forbidden Plateau, dit werd eeuwen geleden al door Comox First Nations gebruikt. Tijdens aanvallen van vijandelijke stammen brachten ze hun vrouwen en kinderen naar het veilige hoger gelegen plateau. Na een aanval van de Cowichan-stam waren de vrouwen en kinderen ineens verdwenen. De mannen zagen roestkleurig korstmos voor bloedsporen aan keerden nooit meer naar het 'verboden' plateau terug; het zou een plek van kwade geesten zijn.

Forbidden Plateau is te bereiken via de Paradise Meadows Trailhead bij Mount Washington. We lopen de Lake Helen Mackenzie/Battleship Lake Loop (8 km), dit is de populairste route in het park. We wandelen in het begin over goed onderhouden paden en vlonderpaden. Maar op een gegeven moment wordt het pad smaller, komen er steeds meer modderpoelen en lopen we over boomwortels en stenen. Maar het is hier echt prachtig.

Mooie meadows worden afgewisseld door bossen met allerlei stroompjes water. Het is erg rustig op de trail, er lopen alleen 2 jonge meiden die we snel voorbij laten gaan. Wij lopen niet zo snel en staan veel stil om foto's te maken. Maar dan komen die meiden opeens terug, er is een beer op de trail. Met zijn vieren overleggen we wat te doen. Wij hebben bearspray bij ons, zij niet. We besluiten als groep verder te lopen en veel te praten. En dan opeens zien we de beer in een meadow. Hij hoort ons en rent weg maar blijft wel in de buurt en tussen een paar bomen blijft hij naar ons kijken. We nemen snel een foto en lopen met zijn vieren verder. Toch wel spannend, in deze dichte bossen en struiken weet je niet wat er rondloopt. Ook wordt er veel gewaarschuwd voor een poema in het gebied.

Aangekomen bij het Helen Mackenzie Lake nemen we afscheid, wij gaan naar het Battleship Lake, de meiden gaan een veel langere hike doen. Het is hier werkelijk prachtig, de rust op het meer, de bergen en bossen erom heen.

Maar het lopen blijft toch wel spannend, ik blijf dan ook veel praten om eventuele andere beren te laten weten dat we eraan komen. En dan zien we weer een beer, deze keer wel wat verder weg. Hij zit rustig in de meadow bessen te eten. We blijven toch maar niet te lang staan, hopen dat hij ons niet in de gaten heeft.

En dan komen we aan bij Battleship Lake, een prachtig groen meer. Het lijkt net een spiegel, zo mooi om de afbeeldingen van de bomen en de bergen in het water te zien.

Terwijl we foto's maken horen we opeens iets ademen achter ons, ik schrik me rot! Het blijkt gelukkig een vrouw met hond te zijn en geen beer. Zij bleef bij ons in de buurt lopen omdat wij steeds aan het praten waren, zij had de tweede beer ook gezien. Je wordt toch een beetje schrikachtig en angstig van het feit dat er beren lopen, natuurlijk wisten we wel dat ze er waren maar we hadden ze nooit eerder tijdens een hike gezien.

We maken nog wat foto's bij de leuke Canadese stoelen, deze keer niet in het rood maar in het geel en dan lopen we via de Paradise Meadows terug naar de parkeerplaats.

Hier staan wat picknicktafels zodat we besluiten om hier in de zon onze lunch te eten. Zo leuk, er kwamen meteen 3 vogels die het brood bijna uit Walter zijn hand pakten.

Omdat het al 3 uur was, besloten we terug te rijden naar Campbell River. Eigenlijk wilden we nog even bij de zalmen in Quinsam River gaan kijken. Hier staan altijd veel vissers. Maar helaas werd de weg vanaf 15.30 afgesloten, het hek ging dicht. Dus maar besloten om terug te gaan naar het hotel. Nog even langs de winkels gelopen maar dat is hier toch niet echt leuk. Ook zie je hier heel veel daklozen, dan voel ik me nooit zo op mijn gemak. Dus maar naar de hotelkamer om wat te lezen en ons om te kleden om te gaan eten.

Morgen verlaten we Vancouver Island en gaan we naar Vancouver, zondag vliegen we weer terug naar huis.