We worden vandaag gelukkig wakker met een zonnetje en een prachtig uitzicht over een klein haventje en de zee. Het is vandaag National Day for Trust en Reconciliation, een nationale herdenkingsdag. De dag eert de kinderen die nooit naar huis zijn teruggekeerd en de overlevenden van residentiële scholen, evenals hun families en gemeenschappen. Er waren 140 federaal beheerde residentiële scholen in Canada die tussen 1867 en 1996 actief waren. De scholen hadden tot doel de inheemse taal en cultuur te elimineren en te vervangen door Engelse of Franse taal en christelijke overtuigingen. In de jaren vijftig begon de regering de beperkingen voor de First Nations of Canada te versoepelen en begon ze te werken aan het sluiten van de scholen. De regering nam in 1969 de controle over de residentiële scholen over van de kerken en in de jaren tachtig waren er nog maar een paar scholen open, waarbij de laatste school in 1996 werd gesloten. Op meerdere plekken zijn herdenkingen en mensen dragen een oranje shirt met daarop de tekst "All children matter". De associatie van de kleur oranje met de First Nations gaat terug tot de oudheid, de kleur staat voor zonneschijn, het vertellen van de waarheid, gezondheid, regeneratie, kracht en kracht.

Na het ontbijt rijden we naar Smuggler Cove, een kleine, pittoreske ankerplaats aan de zuidkant van het schiereiland Sechelt, vlakbij Secret Cove. We maken hier een wandeling van 5 km door een prachtig gebied. Het eerste derde deel van dit pad is een breed en goed onderhouden pad met af en toe vlonders door een gebied met allerlei poelen. Prachtig om te zien. Er staan ook overal informatieborden met onder andere uitleg over de dieren en planten die je hier ziet, erg interessant. Het is gelukkig nog rustig op de trail. Helaas loopt er vlak bij ons wel een groep van 12 senioren die hier uit de buurt komen. Zij praten volop, jammer van onze rust.

Op een gegeven moment stopt het aangelegde pad en wordt het wat uitdagender. We lopen over smalle paden met rotsblokken en boomwortels. Zoals altijd ben ik weer erg blij met mijn wandelstokken. De uitzichten zijn adembenemend mooi en er zijn veel uitkijkpunten waar we even stoppen om te genieten van de omgeving. Het is echt een prachtige wandeling. Toen we terugliepen naar de auto, werd het steeds drukker, ook de parkeerplaats stond helemaal vol. Ik was dan ook blij dat wij vroeg op de ochtend waren gegaan.

Smuggler Cove wordt zo genoemd omdat deze kleine inham zich goed leent voor smokkelaars. Larry Kelly, en voormalig Royal Navy zeeman, gebruikte deze inham om Chinese werkmannen van de Canadian Pacific Railway naar Amerika te smokkelen. De Chinezen hadden hun werk verloren na het voltooien van de Canadian Pacific Railway in 1885. Zij betaalden Kelly 100 dollar om hen naar Amerika te brengen in de hoop daar werk te vinden. Tijdens de drooglegging (1920-1933) werd Smuggler Cove gebruikt door Rum-runners die alcohol vervoerden van Texada Island naar de USA.

Ik had gelezen dat Garden Bay een mooi plekje was met een haventje en wat restaurantjes. Maar dat viel erg tegen, er was niets te doen. Alles was gesloten, waarschijnlijk omdat het Orange Day was. We rijden terug naar Madeira Park en kopen bij de supermarkt wat voor de lunch. Terug op onze kamer eten we de lunch en lezen wat. Rond 15 uur vertrekken we weer, we rijden naar Skookumchuck Narrows, ongeveer 30 minuten rijden. Hier vindt een van de grootste natuurlijke spektakels in British Columbia plaats Skookumchuck Narrows staat ook bekend als stl'ikwu in het Shashishalhem, de traditionele taal die wordt gesproken door de Shíshálh-natie.

Twee keer per dag zorgt de natuur voor een spektakel als het getij verandert en de stroming van het zoute water verandert, waardoor de richting en kracht van de ongelooflijk turbulente Sechelt Rapids omkeert. Het verschil in waterstanden tussen de ene kant van de stroomversnellingen en de andere is soms meer dan 3 meter hoog, waarbij 200 miljard liter water door de Skookumchuck Narrows stroomt die Sechelt en Jervis Inlets met elkaar verbinden. De Sechelt Rapids staan bekend om hun spectaculaire draaikolken en hun aantrekkingskracht op extreme kajakkers en duikers. “Skook”, zoals het liefkozend wordt genoemd, is een van de grote wildwaterwonderen van de wereld.

Het is 4 km lopen om bij de Skookumchuck Narrows te komen. Het pad loopt door een soort van regenwoud, best wel een beetje spookachtig om te zien. Maar ook heel mooi, hoge bomen bedekt met mossen, heel veel varens en heel rustig. Ik had het veel drukker verwacht maar er lopen maar enkele mensen dezelfde kant op als wij. Ik had thuis op internet de tijden van eb en vloed opgezocht zodat we er op het juiste moment zouden zijn maar ging door de rust nu toch twijfelen. Maar dat was gelukkig nergens voor nodig! Na ruim een uur lopen kwamen we aan bij Roland Point. Hier zaten al meerdere mensen op de rotsen te kijken naar het geweld van het water. Deze smalle doorgang is de enige ingang voor het zeewater naar de Seychelt Inlet, bij eb en vloed perst het water zich hierdoorheen, vandaar de hoge golven. En we hebben geluk, er zijn kajakkers bezig in de golven, echt heel gaaf om te zien. Na ongeveer een half te genieten van de golven en de kajakkers, lopen we dezelfde route terug naar onze auto.

Het was ondertussen 18 uur, dus we rijden meteen door naar Aquí Es México, waar we heel lekker Mexicaans hebben gegeten. Het is maar een simpel zaakje om te zien, maar het eten is erg lekker. Het is er ook heel druk, waarschijnlijk ook omdat er op maandag veel restaurants gesloten zijn. Grappig was dat de eigenaar om 19.15 het Open-bord binnenhaalt, er kan niemand meer binnen. Dat zou je in Nederland niet tegenkomen. We zijn moe van het vele wandelen vandaag en gaan op tijd naar bed.