We verlaten Whistler en zakken af naar het zuiden, naar de kust.

Maar eerst rijden we nog even naar Whistler Olympic Park. Hier vonden de Olympische en Paralympische Winterspelen plaats van 2010. We zien de skischansen, maar zien ook dat deze niet meer in gebruik zijn. Verder is er eigenlijk niet veel te zien, ik had er meer van verwacht. Na wat foto's van de Olympische ringen en een enorme Inukshuk, opgestapelde stenen in de vorm van een mens. Inukshuk betekent in de taal van de Native People dan ook "One that looks like a human".

Bij het weggaan stoppen we even bij Alexander Falls is een mooie waterval is, naast de weg richting Whistler Olympic Park. Bij de parkeerplaats is meteen een uitkijkpunt op deze prachtige waterval. Hij is 43 meter hoog en 12 meter breed. Alexander Falls komt uit in de Madely Creek in Callaghan Valley, dit ligt in het gebied van de Squamish en Lil'wat First Nations.

Daarna rijden we verder over de prachtige Sea-to-Sky Highway, al rijden wij natuurlijk van de sky naar de sea. We stoppen bij Brandywine Falls, een spectaculaire waterval van 70 meter waar dit park naar vernoemd is. Vorige keer hebben we deze waterval ook bezocht maar nu lopen we een stukje verder door zodat we prachtige uitzichten hebben op Daisy Lake en de omliggende bergen te zien. Het is maar een korte wandeling maar wel fijn om even de benen te strekken.

We rijden weer verder en stoppen bij allerlei uitzichtpunten. Helaas geven die niet altijd het mooiste uitzicht, maar het is niet anders.

In Squamish stoppen we even bij een supermarkt om iets te halen voor de lunch en voor het ontbijt morgenochtend. Als we verder rijden, komen we uit bij de zee, een fjord genaamd Howe Sound, het is hier echt prachtig. We stoppen even bij Porteau Cove, hier vind je een klein haventje en een grote pier die de zee ingaat. Er zijn hier ook veel duikers, er ligt hier vlak bij de kust een scheepswrak. Het is echt een prachtig uitzichtpunt.

Daarna rijden we door naar Horseshoe Bay, hier vertrekt onze veerboot naar Langdale aan de Sunshine Coast. De boot vertrekt om 14.30 uur en de oversteek duurt 40 minuten. Het is een prachtige tocht, we staan de hele tijd buiten voorop op de boot. En dan zie ik ineens een hoop water omhoog gespoten worden, een walvis! Ik zie nog net een zwarte rug omhoog komen maar hij is helaas te ver weg om foto's te maken. Maar wel heel mooi om te zien.

De Sunshine Coast bevindt zich op de traditionele gebieden van de Squamish (Skwxwú7mesh), Sechelt (Shíshálh) en Sliammon (Tla’Amin) en Klahoose First Nations. Het volk van de First Nations is sinds onheuglijke tijden op dit land. Ze maakten deel uit van het grotere Coast Salish-volk en waren bezig met vissen, jagen en handel, en stonden bekend om hun totempalen, ceder kano's en unieke taal. Tegenwoordig blijven de Coast Salish-mensen cultureel en economisch bijdragen aan de Sunshine Coast.

De Sunshine Coast ligt op het vasteland van British Columbia, Canada (net ten noordwesten van Vancouver) en strekt zich 180 km uit langs de Salish Sea, van Howe Sound tot Desolation Sound. Hoewel het deel uitmaakt van het vasteland van BC, is de regio alleen via de lucht of over het water te bereiken vanwege het bergachtige terrein. Er zijn geen bruggen die de Sunshine Coast verbinden met de regio's Vancouver of Vancouver Island.

We stoppen even in het kunstenaarsplaatsje Gibsons. Je kijkt hier uit over een haven vol vissersboten, allemaal tegen een prachtige achtergrond met uitzicht op Howe Sound, torenhoge kustbergen, Keats Island en de levendige Gibsons Harbour. Daarna rijden we door naar Sechelt. We bekijken de grote granieten rotsblokken in Snickett Park. Sechelt (ch'atlich) ligt op het traditionele grondgebied van de shíshálh (Sechelt) Nation. Het is de naam van een volk, een gemeenschap, een schiereiland en een inham. De gemeenschap van ongeveer 10.847 mensen ligt op een smalle landengte die de Sechelt Inlet scheidt van de Salish Sea.

We rijden verder langs de prachtige kust en proberen zoveel mogelijk binnendoor te rijden. Langs de prachtige Sunshine Coast Highway waar je rotspartijen en glooiende hellingen passeert, ligt Halfmoon Bay. Vlak voor de kust van deze beschutte baai ligt Zuid-Thormanby Island en iets verderop Vancouver Island. ‘s Zomers brengen toeristen graag hun vakantie door in een van de zomerhuisjes dat Halfmoon Bay telt, dit zijn echt prachtige huizen met uitzicht op zee. We rijden Halfmoon Bay binnen via Redrooffs Road, dat zo genoemd wordt vanwege de vakantiehuisjes met rode daken die je langs de route ziet. Ooit werd het gebied rond Halfmoon Bay bewoond door de Shishalb stam, die ook wel Sechelts of she’shalt genoemd werden, wat ‘het volk’ betekent. Op deze prachtige weg zien we opeens ook 2 herten langs de kant van de weg lopen, prachtig.

En dan komen we aan in Madeira Park, onze eindbestemming voor vandaag. Het Pender Harbor-gebied werd oorspronkelijk bezet door de Coast Salish First Nations. Charles Irvine was de eerste Europese kolonist die de regio bewoonde. Hij bouwde een handelspost voor houtblokken en raakte betrokken bij de goudkoorts. In 1904 verkocht hij zijn eigendom aan "Portugese Joe" José Gonsalves en zijn Salish Coast Nation-vrouw, Susan Harris. Volgens lokale bronnen noemden Gonsalves of zijn dochter Madeira Park ter ere van het eiland Madeira in de buurt van Portugal, waar Gonsalves zijn jeugd had doorgebracht. Samen met Garden Bay en Irvine's Landing behoort Madeira Park tot Pender Harbour.

Tegenwoordig is Madeira Park het belangrijkste winkelcentrum voor de Pender Harbour-regio, met banken, een grote supermarkt, een slijterij, een apotheek, ijzerwaren en verschillende kleinere winkels. Government Wharf biedt meer dan 400 meter ligplaatsruimte en ligt op slechts een korte loopafstand van het centrum.

Vanaf onze B&B Enchanter Ocean View Suites hebben we een prachtig uitzicht over de haven en de heuvels er omheen. Echt heel mooi om te zien. We kleden ons snel om en gaan eten bij The Grasshopper Pub, we hebben hier een ook een prachtig uitzicht over de omgeving. Het was hier ook erg druk, veel lokale mensen. Wat ons altijd opvalt zijn de vele TV's in restaurants, er hingen hier zeker 10 TV's, gelukkig wel allemaal zonder geluid. Het was erg mooi om de zon achter de bergen te zien verdwijnen, het is hier echt zo mooi. Nu zijn we terug op de kamer, het verslag aan het schrijven en de foto's uit te zoeken, altijd weer een heel werk.