Vanmorgen werden we wakker met een dik wolkendek en laaghangende bewolking. Jammer, want we wilden vandaag een mooie bergroute rijden. Maar goed, de voorspellingen voor vandaag waren wel goed, dus we gaan eerst maar eens ontbijten. Deze keer zat dat bij onze overnachting. Lekker hoor, gebakken eitje, yoghurtje, koffie en jus d’orange, wij waren weer klaar voor de dag. Omdat het nog vroeg was en het weer nog niet opklaarde, zijn we nog even naar de hotelkamer teruggegaan om wat te lezen.

Rond 10 uur zijn we naar het centrum van Revelstoke gereden om het Revelstoke Museum te bezoeken. Het is een klein museum over het ontstaan van Revelstoke. Natuurlijk speelt de Canadian Pacific Railway hierbij weer een grote rol. Maar er was ook veel te zien over het ontstaan van skispringen wat hier in de omgeving is ontstaan. Heel leuk om te zien. Daarna nog even naar de supermarkt om iets te halen voor de lunch en dan richting Mount Revelstoke National Park. Gelukkig was het weer inderdaad opgeklaard, blauwe luchten met wat wolken en een temperatuur van rond de 20 graden.

Mount Revelstoke NP is een plek van contrasten. Tijdens een rit over de 26 kilometer lange Meadows in the Sky Parkway naar de top van de 1.920 meter hoge Mount Revelstoke zie je valleien, weiden, regenwouden en bergen met besneeuwde toppen. De Meadows in the Sky Parkway werd in 1927 voltooid. Het NP meet slechts 260 km² en is daarmee een van de kleinere nationale parken. Het ligt in de Selkirk Range, een bergrug die samen met de Purcells, Cariboos en Monashee Mountains deel uitmaken van de Columbia Mountains. Deze bergketen ligt westelijk van de Rockies en onderscheidt zich duidelijk in geologische en klimatologische zin. De gesteenten die je aantreft zijn veelal stollingsgesteenten (vulkanisch) en metamorf gesteente (onder hoge druk veranderd van vorm). Hiermee ogen de bergen in Revelstoke anders: niet de typische gelaagdheid van een afzettingsgesteente zoals in de Rockies, maar donkere, meer afgeronde bergruggen. Er valt beduidend meer regen en sneeuw waardoor de begroeiing uitbundiger is dan in de Rockies. In de valleien groeit dankzij de uitbundige regenval een ‘interior’ gematigd regenwoud, vol rode ceder, hemlock en in de ondergroei duivelswandelstok en aronskelk. Vanaf 1.300 m hoogte krijgen de grote sierspar en subalpiene spar de overhand en verschijnen steeds meer bergweiden vol bloemen, van een onvoorstelbare kleurenrijkdom. Vanaf 1900 m hoogte verdwijnt het bos helemaal en gaan de bloemweiden over een in stuggere toendravegetatie, waar 9 maanden per jaar sneeuw ligt.

De belangrijkste weg is de Meadows in the Sky Parkway naar Balsam Lake, vlak bij de top van de 1.920 meter hoge Mount Revelstoke. De weg erg smal is en meerdere haarspeldbochten telt. Dit deel van de weg heet ook wel de Lower Parkway. Aan de Lower Parkway liggen zeven uitkijkpunten.

Maar we stoppen eerst bij Nels Nelsen Historic Ski Area. De Mount Revelstoke Ski Hill-site heeft een geschiedenis die net zo oud is als de nederzetting zelf. Een lokale mijnwerker introduceerde "Norwegian Snowshoes" al in 1892 in Revelstoke en het jaar daarop werd de eerste skiclub opgericht. Skiën ontwikkelde zich gelijktijdig in oostelijk en westelijk Canada, maar vanuit dezelfde bron: Noorwegen. Skiën in Noord-Amerika werd nauw geassocieerd met Noordse immigranten die boerden, hout kapten en mijnen. Ze vormden skiclubs waar ze zich ook vestigden en organiseerden Noorse wedstrijden die vanaf het begin enorme menigten trokken. De Revelstoke skiclub werd in 1914 gereorganiseerd door Sigurd Halverson en Nels Nelsen (wereldrecordhouder en lid van de BC Sports Hall of Fame), hetzelfde jaar dat Mount Revelstoke NP werd opgericht. In februari 1916 verbrak Nels Nelsen het wereldrecord door 183 voet te springen op de skischans van Revelstoke.

Tegenwoordig is schansspringen een toeschouwersport en zijn er maar weinig skihellingen die een schans hebben. Maar in de beginjaren van het skiën was springen de belangrijkste focus van de sport. Van 1915 tot eind jaren 60 werden er jaarlijkse schansspringwedstrijden gehouden op Mount Revelstoke, de langste periode van alle Canadese schansspringlocaties. Revelstoke was de grootste natuurlijke schansspringheuvel in Canada en internationaal erkend als een van de beste in Noord-Amerika. De lengte en natuurlijke helling van de 600 m hoge heuvel maakten sprongen van meer dan 60 meter mogelijk, de langste in Canada. Het was ook de enige heuvel in Canada waar wereldrecords voor schansspringen werden gevestigd, in 1916, 1921, 1925, 1932 en 1933. Vanaf de jaren 30 begon de nadruk te verschuiven naar downhill- en slalomskiën, maar springen bleef een toeschouwersport. Nog in de vroege jaren 60 verbeterden de Revelstoke Ski Club en het park de springfaciliteiten, inclusief de bouw van de jurytoren die er vandaag de dag nog steeds staat. De laatste wedstrijd in het park werd gehouden in 1971, 56 jaar na de eerste. De Mount Revelstoke Ski Hill was twee jaar eerder gesloten ten gunste van een nieuwe commerciële ontwikkeling buiten de parkgrenzen.

Bij de Nels Nelsen Historic Area aan de voet van Mount Revelstoke zien we nog de oude skipistes, de jurytoren is een prominente lokale bezienswaardigheid. Er is hier een bronzen “skipak” waar je in kan staan voor een leuke foto en om het gevoel te krijgen wat Nels Nelsen had vlak voordat hij sprong.

We stoppen op meerdere plekken voor het mooie uitzicht over de Monashee Mountains en de Columbia River, het is hier echt schitterend. Het is ontzettend helder geworden zodat we heel ver kunnen kijken.

We rijden door tot de parkeerplaats bij Balsam Lake en parkeren hier de auto. Hier begint de Upper Summit Trail. In ongeveer een half uur lopen we de kilometer lange trail naar de populairste locatie van het park: de bergweiden op de top. Vanaf daar lopen we door naar de Historic Fire Lookout, nog even een klimmetje. Maar zo ontzettend de moeite waard. Wat is het hier ontzettend mooi, je hebt een prachtig uitzicht over de hele omgeving. Het is niet te beschrijven hoe mooi het hier is, de zon op de bergen, de groene weiden, in de diepte de Columbia River. Zo prachtig, ik heb er geen woorden voor.

Er zijn vijf historische uitkijkposten bij een brand in de buurt van Revelstoke, vanaf hier keken boswachters naar blikseminslagen en hielden ze bosbranden in de gaten. In de hele provincie werden tientallen, zo niet honderden uitkijkposten gebouwd. Rond Revelstoke staan er nog vier overeind en de fundering van een vijfde blijft; ze zijn allemaal toegankelijk via de paden die bijna een eeuw geleden zijn aangelegd. Gelegen nabij de top van Mt. Revelstoke, is de goed onderhouden Summit Fire Lookout het gemakkelijkst te bereiken.

De Summit Fire Lookout is een houten frame van twee verdiepingen met een buitenbekleding van houten dakspanen en dakspaan. Het bestaat uit een vierkante frameconstructie met daarboven een kleinere vierkante koepel, met ramen aan alle vier de zijden. Het is gebaseerd op een Amerikaans ontwerp, afkomstig van de United States Forest Service, en in het begin van de 20e eeuw in Canada geïntroduceerd. Het ontwerp biedt brandweerlieden maximaal zicht in alle richtingen. De Summit Fire Lookout is een erkend federaal erfgoedgebouw vanwege zijn historische associaties en zijn architectonische en ecologische waarde.

We zitten hier heerlijk op een bankje te lunchen en genieten van het prachtige uitzicht. Natuurlijk nemen we ook weer veel te veel foto’s maar dat doet iedereen die hier rondloopt. Langzaam lopen we terug naar het einde van de Summit Trail. Omdat Walter naar de toilet moet, loop ik nog wat rond en zie een trail aan de andere kant van de berg. Deze trail heet Follow the Footsteps en verwijst naar de Native People die hier leefden. Het is een korte hike van ongeveer 500 meter. Walter heeft wel even genoeg gelopen, dus ik ga alleen de trail lopen. Daar heb ik geen spijt van, ik zie weer prachtige uitzichten, wat is het hier ontzettend mooi.

Daarna lopen we weer terug naar de auto en rijden langzaam weer naar beneden. Het was echt een prachtige tocht. Omdat Revelstoke nog een paar oude, historische gebouwen heeft, rijden we nog naar het Court House, een mooi oud gebouw.

Ook rijden we nog naar de oude school, maar deze valt een beetje tegen. We rijden nog wat langs de Columbia River voor een mooi uitzicht op de spoorbrug en gaan dan terug naar ons hotel om ons om te kleden voor het eten. We gaan nogmaals eten bij restaurant 112, dat was ons gisteren goed bevallen. Nu relaxen we wat op de hotelkamer voordat we zo meteen lekker gaan slapen, na al dat wandelen zijn we wel toe aan wat rust.