We verlaten Golden vandaag en rijden richting Revelstoke. Maar eerst tanken we nog even in Golden, er is tussen beide plaatsen geen mogelijkheid om te tanken en dan heb je het toch al snel over ruim 150 km.

We rijden door het prachtige Glacier National Park. Helaas is het de hele dag bewolkt met veel laaghangende bewolking in de bergen. De uitzichten zijn dus minimaal. Glacier NP is het tweede oudste nationale park van Canada en staat geheel in het teken van gletsjers. Vierhonderd gletsjers geven het landschap vorm en voeden de verschillende kristalheldere meren. Omdat Glacier NP in de Columbia Mountains ligt, is het rijk aan steile bergen en smalle valleien.

Er is zeer weinig bekend over de menselijke geschiedenis van het park vóór de komst van de spoorwegen in 1860. Archeologisch onderzoek heeft de aanwezigheid van First Nations in het gebied niet bevestigd, hoewel er bij de aanleg van de infrastructuur in het park vondsten zijn gedaan die op vroegere bewoning duiden. De lange, koude winters met hun frequente sneeuwval en dodelijke lawines, de dichte begroeiing van het gebied in de zomer en de slechte jaag- en vismogelijkheden maakten het gebied dat nu Glacier NP is waarschijnlijk een minder aantrekkelijk leefgebied voor de First Nations dan de naastgelegen valleien van de Columbia-rivier.

In de late 19^e eeuw vormden de Selkirk-bergen het laatste obstakel op de route van de aan te leggen Canadian Pacific Railway. Albert Bowman Rogers kreeg de taak een route voor de spoorlijn te vinden. In 1882 ontdekte hij een geschikte bergpas (later Rogers Pass genoemd) en drie jaar later was de transcontinentale spoorlijn en daarmee de belangrijkste verbinding tussen oost en west gereed. Canada was nu niet meer afhankelijk van vervoer over het water en het binnenland werd ontsloten. Dit leidde tot de stichting van nieuwe dorpen en de oprichting van Glacier NP en Yoho NP. De spectaculaire omgeving, samen met de net voltooide spoorlijn, bood de spoorwegmaatschappij enorme kansen met het oog op toerisme. Hotels en gastenverblijven verrezen, zodat treinreizigers de omgeving verder konden verkennen. Het Glacier House Hotel en het bijbehorende recreatiecomplex bood in de 19e eeuw al maaltijden en accommodaties, maar ook sightseeing, bergsporten en grotexcursies. In 1899 werden er Zwitserse gidsen ingehuurd om groepen te begeleiden bij het betreden van gletsjers en tochten door de bergen. De Great Glacier (nu de Illecillewaet Glacier genoemd), vlak bij het Glacier House was een belangrijke attractie.

Lawines, bosbranden en modderstromen maakten het ondertussen steeds gevaarlijker en moeilijker om de spoorweg ter hoogte van Rogers Pass open te houden. In 1916, dertig jaar na de ingebruikname, besloot de spoorwegmaatschappij de pas te sluiten en tunnels aan te leggen. Een jaar later was de negen kilometer lange Connaught Tunnel klaar voor gebruik. Glacier House lag niet meer aan de route en sloot als gevolg van teruglopende bezoekersaantallen haar deuren. Vanaf dat moment werd het 35 jaar lang stil in het park, met niet meer dan duizend jaarlijkse bezoekers. In 1962 keerde het tij. Met de voltooiing van de Trans-Canada Highway werd Rogers Pass opnieuw een belangrijke verkeersroute. Er zijn talloze overblijfselen uit de tijd van de constructie van de spoorweg in het park achtergebleven: stenen bruggen, bouwmaterialen en andere objecten die met de constructie van de spoorweg te maken hebben.

Onze eerste stop is bij Rogers Pass, het bekendste overblijfsel uit de tijd van de spoorwegaanleg. Hier reed jarenlang de trein die Oost- en West-Canada met elkaar verbond. Rogers Pass is nu een National Historic Site ter herinnering aan de essentiële rol die het speelde in de spoorweggeschiedenis en in de totstandkoming van de nationale parken. In het Rogers Pass Discovery Centre vind je tentoonstellingen over wilde dieren en de geschiedenis.

Bij het centrum begint de Abandoned Rails Trail. Dit pad volgt een verlaten spoorweg naar het Summit Monument. Onderweg staan informatieborden over de Rogers Pass en de spoorlijn die hier ooit lag. Ik wilde deze wandeling dan ook wel doen. Maar het viel erg tegen. De informatieborden zijn nergens meer te bekennen en je loopt gewoon langs de Highway. Niets bijzonders. Het Summit Monument was wel even leuk om te zien maar daar hadden we ook met de auto langs kunnen rijden. Van de verlaten spoorlijn is niet veel meer te zien, niet echt een aanrader dus.

Daarna doorgereden naar Loop Brooke Trail. Dit wandelpad van 1,7 kilometer lang is in geschiedkundig opzicht een van de mooiste routes in het park. De spoorlijn maakt om het hoogte verschil te overbruggen, 2 U-bochten (een soort S) hierbij moet hij tweekeer over een riviertje.

De tocht loopt langs overblijfselen uit het spoorwegtijdperk. De objecten die je tegenkomt waren ooit onderdeel van een spoorlijn die door de vallei liep en behoren tot de oudste mens-gemaakte overblijfselen in West-Canada. Het is echt een prachtige wandeling langs oude pijlers van de bruggen waar de trein overheen reed.

Je loopt hier wel over het oude spoor en ziet nog de resten van het spoor dat vernietigd is door een lawine. Er werd wel gewaarschuwd voor beren en we liepen door dichtbegroeid gebied, dus ik vond het toch wel spannend. Daarom heel veel gepraat tijdens het lopen om de beren te waarschuwen en de bearspray binnen handbereik. Maar het was werkelijk een hele mooie wandeling.

Daarna doorgereden naar Rockgarden Trail. Dit is een korte hike van ongeveer een half uur door velden met keien die er in de laatste ijstijd terecht zijn gekomen. De trail loopt door het leefgebied van zwarte beren en grizzlyberen, naar een uitzichtpunt van waaruit je gletsjers en de Rogers Pass kunt zien. Ook weer een erg leuke wandeling. We klauteren over rotsen, zien prachtige mossoorten en genieten van de omgeving. Helaas kunnen we door de wolken de gletsjers niet zien, maar goed, je kan niet alles hebben. We eten hier in de auto ook onze lunch.

We rijden door naar de Giant Cedars Boardwalk. Deze korte wandeling gaat door een regenwoud met cederbomen van meer dan 500 jaar oud. Informatieborden langs de kant van het pad vertellen over het ecosysteem.

Daarna rijden we door naar Revelstoke, onze eindbestemming voor vandaag.

Voordat we naar ons hotel gaan, bezoeken we het Revelstoke Railway Museum. Het Revelstoke Railway Museum erkent en eert de vier naties op wier traditionele grondgebied we samenkomen: de Sinixt, de Ktunaxa, de Secwepemc en de Syilx.

De geschiedenis van de Canadian Pacific Railway door de bergen van West-Canada gaat over grote veranderingen in de geografie, de industrie en het verkeer van mensen, die een cruciale rol spelen in de creatie van Canada als natie. Het Revelstoke Railway Museum speelt een waardevolle en essentiële rol bij het verzamelen, behouden en interpreteren van deze geschiedenis. Het museum toont de historische bouw en exploitatie van de Canadian Pacific Railway in de bergachtige regio van West-Canada, die een cruciale rol speelde bij het ontstaan van Canada. De Revelstoke Heritage Railway Society, opgericht in 1988, streefde de droom na van het bouwen van een Spoorwegmuseum dat de interesse in en het bewustzijn van de spoorwegen en het transport in de regio Revelstoke zou bevorderen. De bouw van het museum werd voltooid in 1992 en opende in 1993 zijn deuren voor het publiek. Helaas voor Walter was het buitengebied van het museum afgesloten voor onderhoud. Maar binnen was het ook heel interessant. Er staat een oude coupe waar je doorheen kan lopen en een oude stoomlocomotief. Ook zien we veel uitleg en foto's van de bouw en aanleg van de railway.