Weer worden we vanochtend wakker met een stralende zon. Het weer is zelfs nog beter dan gisteren, strakblauw, geen wolkje aan de lucht en windstil. In de nachten is het hier wel koud, de autoruit was bevroren. Maar overdag is het zalig, vanmiddag was het 20 graden.

We hebben vandaag een lange tocht door Kananaskis Country gemaakt. Daarbij komen we door 3 proviniciale parken. Bow River Provincial Park, Spray Lake Provincial Park en Peter Lougheed Provincial Park. Het rondje dat we gaan rijden is ruim 170 km lang, met de vele stops zijn we hier de hele dag mee zoet.

Halverwege de 19^e eeuw arriveerden de Europeanen in Kananaskis Country. Een van deze kolonisten is James Sinclair, die in 1854 een expeditie leidde van het noordelijke eind van de vallei naar de Lower- en Upper Kananaskis-meren. Volgens de verhalen volgde hij een route die hem al in 1841 tot in de details was uitgelegd door een inheemse leider met de naam Mackipictoon. Sinclair gaf op zijn beurt de bijzonderheden van de route door aan de verkenner John Palliser. De Britse overheid gaf Palliser in 1857 de opdracht voor een expeditie die voornamelijk de bronnen van het westelijke deel in kaart moest brengen. Hij begon met zijn team aan de tocht door de nog niet in kaart gebrachte bergvallei, die hij Kananaskis noemde, naar een lokale indiaan die wonderbaarlijk was hersteld van een ernstige bijlwond. Onderweg startte een van de expeditieleden, James Hector, de eerste geologische studie van het gebied, deels wegens de zich verspreidende goudkoorts in British Columbia. Helaas, ook voor de duizenden goudzoekers die hun geluk later zouden beproeven in Alberta, bleek de vallei geen vindplaats te zijn. Er bestaan veel legendes over Kananaskis, waarin gesteld wordt dat er regelmatig enorme hoeveelheden goud zijn gevonden, Merkwaardig genoeg verdwenen de mijnen vervolgens op mysterieuze wijze of kregen de gelukkige goudzoekers bizarre ongelukken of vreselijke ruzies met de dood als gevolg.

We beginnen onze tocht langs de Smith Dorrien Trail, een lange grindweg. De Smith Dorrien Trail ligt verscholen in het Bow Valley Provincial Park en is 70,2 kilometer lang. Hij loopt van het zuiden van Canmore naar de Kananaskis Trail (Highway 40). De weg ligt hoog in de Rocky Mountains van Alberta en komt uit bij de Smith-Dorrien Pass , op 1,909 meter boven zeeniveau. De rit loopt door het hart van de schilderachtige Smith-Dorrien Valley en is zeer schilderachtig. We zien hier aan het begin van de grindweg een Mountain Sheep, een prachtig mannetje. Hij staat vlak naast onze auto en gaat er zelfs even voor staan zodat we er niet langs kunnen. Zo mooi om zo'n dier in de vrije natuur te zien. De weg zelf is best goed te berijden, al is het wel fijn dat het zo rustig is.

We stoppen op meerdere plekken, het is zo ontzettend mooi. De groene bomen, de witte rotsen waar het zonlicht op schijnt en de prachtig blauwe bergmeren. We stoppen even bij Goat Pond voor wat foto's.

Spray Lake is het grootste meer in Kananaskis Country. Het uitzicht op het meer vanaf verschillende paden en uitkijkpunten in de vallei is bijna iconisch. Het Spray Lakes Reservoir levert het drinkwater voor de stad Canmore. Oorspronkelijk waren het 2 meren, Upper en Lower Spray Lakes. Hoewel het meer in 1911 belangrijk was vanwege het potentieel voor waterkracht, werd het meer zoals we dat nu kennen, gevormd door de bouw van de Canyon Dam in het zuiden en de Three Sisters Dam in het noorden in 1950. Tegenwoordig is de maximale diepte van het meer 65 meter. De dammen komen uit een stroomgebied van iets minder dan 500 vierkante kilometer. Het reservoir is lang en smal, het meer heeft een lengte van 21 km maar is maximaal slechts 1,6 km breed. Het voedt drie energiecentrales.

Daarna stoppen we even bij een heel klein meertje, Buller Lake waar we aan de rand van het meer lekker een appeltje eten. Het is hier prachtig en heerlijk rustig. We genieten van de omgeving en de zon. Daarna doorgereden naar Mud Lake. Ondanks de naam ook weer een prachtig meer met rondom die prachtige bergen. We maken overal dan ook veel te veel foto's.

Aan het einde van de Smith Dorrien Trail stoppen we bij een picknick plaats met prachtig uitzicht over het Lower Kananaskis Lake. Hier eten we lekker onze sandwiches terwijl we genieten van het uitzicht. Dit meer ligt in Peter Lougheed Provincial Park, het grootste provinciale park van Alberta. Het beslaat 304 vierkante kilometer rond de Kananaskis-meren. In dit park vind je hoge bergen, meren, groene valleien en prachtige blauwe waterstromen. Vóór het Europese contact was het gebied dat nu het Peter Lougheed Provincial Park is, de thuisbasis van vele inheemse volkeren, waaronder de Stoney-Nakoda- , Kootenai- , Siksika- , Kainai- , Peigan- en Tsuut'ina- bevolking.

Een groot deel van het land dat zich momenteel in het park bevindt, maakte voorheen deel uit van het Rocky Mountains National Park, maar werd in 1911 verwijderd en uiteindelijk overgedragen aan de regering van Alberta. Het land werd op talloze manieren ontwikkeld, waarbij hydro-elektrische dammen werden gebouwd in de moderne parkgrenzen. Volgens de verhalen heeft Premier Lougheed het park gecreëerd na een enkele helikoptervlucht over het gebied. Het park heette oorspronkelijk Kananaskis Provincial Park maar werd hernoemd naar Peter Lougheed , premier van Alberta van 1971 tot 1985, toen hij in 1986 met pensioen ging.

Een van de dingen van Kananaskis Country die opvallen, zijn de reservoirs. Upper en Lower Kananaskis Lakes en Barrier Lake zijn allemaal hydro-elektrische reservoirs. We bezoeken de Upper en Lower Kananaskis Lakes, schitterende meren met rondom hoge bergen en zelfs enkele kleine gletsjers.

We maken hier een hike genaamd Canadian Mount Everest Expedition. Een relatief korte wandeling van ongeveer 2.5 km met heen hoogteverschil van ruim 120 meter. Het is een prachtige wandeling door het bos, het is er vochtig daarom zien we veel paddenstoelen en mos soorten.

We lopen er helemaal alleen, dus ik vond het best spannend omdat er beren voorkomen in dit gebied. Dus veel hardop praten zodat ze weten dat we eraan komen. Na een flinke klim is de beloning boven een prachtig uitzicht over beide meren. Aan de rechterkant zien we Lower Kananaskis Lake en aan de linkerkant Upper Kananaskis Lake. Wat is dit genieten! Omdat de hike een lus maakt, lopen we langs een andere weg weer terug naar de auto.

De belangrijkste route door het park is Highway 40, ook wel de Kananaskis Trail genoemd. De route is misschien wel net zo mooi als de Icefields Parkway, alleen veel rustiger. Via deze weg rijden we weer terug naar Canmore. We zijn de Highway nog niet opgedraaid of we zien een kleine kudde bighorn sheep, 1 mannetje en meerdere vrouwtjes en jongen. Wat mooi om te zien. Daarna rijden we op een rustig tempo verder, soms stoppen we nog voor wat foto's bij kleine, prachtige meertjes. Het was werkelijk een fantastische tocht.

Terug in Canmore tijden we meteen naar de Safeway voor boodschappen. Voor vanavond hebben we gegrilde kip met aardappeltjes uit de oven en sla. Toch makkelijk dat we een keuken hebben, hoeven we vanavond niet meer weg.